Tekeningen – Autonoom

De blauwe werken

In 2001, kijkend uit het raam, tekende ik herhaaldelijk met blauwe inkt of ballpoint de bomen die ik zag als ik naar buiten keek.

Een tekening is een samenstelling van de top van een en dezelfde boom waarin een tafereel te zien is van een paard die zijn ruiter lanceert.
Het symmetrisch moorse patroon wat ik gevonden had, wilde ik doorgronden. Door het steeds weer een stukje te  vergroten, leek ik de wetmatigheid te zien, te begrijpen.

In hetzelfde jaar was ik een paar dagen in Rome. Ik zag daar het plafond van de Sixtijnse kapel, overweldigend! Ik keek zolang mogelijk omhoog. Een heel bijzondere ervaring. Ik herinner mij de suppoosten die voortdurend sisten bij ieder menselijk geluid en het geschuifel van de grote stroom toeschouwers .
Lopend door Rome, waar in iedere straat wel weer een prachtige kapel of fresco te zien was, keek ik ook naar beneden. Ik heb de gewoonte plantjes te bekijken die tussen stoeptegels of in de berm  groeien. Daar vond ik bij een Acanthus een scherf van een bord. Blauw wit, een roze blaadje en roze knop nog net zichtbaar.

Deze scherf werd aanleiding voor het ontstaan van het werk ” plantaardig bewind”.

Ik las in die tijd het boek Ranonkel, of de Geschiedenis van een Verzelving van Jacques Hamelink voor de 3de keer. Een schepping komt tot bloei en gaat ten onder waarop een nieuwe schepping volgt. Een stad word bos en weer stad. In het hoofdstuk – 2 m² paradijs- komen planten en bloemen niet meer voor in de stad  behalve in één tuintje. Het boek bevat eveneens veel religieuze motieven.

Wat er steeds weer gebeurd tijdens het werkproces, is dat ik elementen uit het werk meeneem naar het volgende werk.

Het werk ” Schaduwlijnen” ontstaat.

Hierna volgen er een aantal aquarellen.

In de laatste werken is er geen sprake meer van fragmentatie. Een blauwe vorm wordt dominant, er ontstaat een nieuwe ruimte. De reeks blauwe werken stopt bij een volledig ultramarijn doek wat onvoltooid blijft.

1 2 3 4